ZIN

Toe. 

Lik mij. Aai mij. Vrij mij.  

Toe. 

Raak mij. 

In deze tijd waar afstand en stilstand het nieuwe normaal zijn geworden denk ik na wanneer wij weer in een ruimte kunnen zijn om anderen te ontmoeten. Te zien. Te horen. Te raken. Aan te raken. Durven we nog wel aan te raken? Of is de ontwijkende dans een blijvend ritueel? Blijven we met grote bogen om de ander heen trekken? Aanraking is nu een potentieel gevaar en daar moeten we vanaf. Want als wij niet meer kunnen (aan)raken vervreemden wij ons dan niet van de ander en onszelf?

De plek waar alle zorgen verdampen is in de armen van de ander. Een blik, een klop op de schouder. De aanraking die het verschil kan overbruggen. Er bestaat dan even geen ik versus jij. We moeten de afstand tussen ons en de ander nooit zo groot laten zijn dat we de weg naar elkaar niet meer terug kunnen vinden.

In drie werken brengt ZIN een ode aan het zintuiglijke. Een ode aan elkaar. Aan contact. Aan een gezamenlijkheid. Aan onderdeel zijn van een groter geheel. Als reminder dat  een gedeelde ervaring ons in staat stelt de ander en onszelf te zien. Het is ook een zoektocht naar hoe je op afstand via het irrationele toch een diepe verbinding kunt  voelen.

Zin speelt met de grens tussen performance- en installatiekunst waarbij Elky Rosa Gerritsen de verhoudingen tussen toeschouwers, performers, alledaagse werkelijkheid en kunst op scherp zet. De toeschouwer wordt direct betrokken bij het werk. Uiteraard op 1,5 meter afstand.
Het doel is een ervaring te creëren waardoor het hele  gegeven van contact weer rijker wordt en de associatie met virus, besmetting, angst en paniek naar de achtergrond vervaagt. ZIN is hiermee een gezamenlijke oefening in raken en geraakt worden.

Concept en installaties: Elky Rosa Gerritsen
Video-mapping: Joris van de Kerkhof
Performers: Elky Rosa Gerritsen, Tayla van Ingen en Bas Schoenmaekers.
Met dank aan: Popop